Djoek en ik waren naar een concert geweest met vrienden in de Oosterpoort en beiden waren we het erover eens dat het fijne van concerten was, dat je scheten kon laten zonder dat iemand ze hoorde. Een beetje lef was daarbij nodig, want op de geur had je weinig invloed.

De borrel achteraf dronken we met z’n twee bij onze buurtkroeg. Omdat ik langzamer dronk, vertrok zij eerder om de oppas af te lossen. Zodoende zat ik nog vier slokken op het terras, naast twee gasten die over muziek spraken alsof zij het bedacht hadden. Ik luisterde naar hun geanimeerde gesprek. De twee dertigers dronken hun biertje en begonnen over de status van Ringo Star als drummer van de Beatles. Ze lachten hem uit en verheerlijkten hun eigen status. Hier en daar gaven ze een anekdote om hun gelijk te bewijzen aan de ander, terwijl de ander al knikte van jewelste en de ander het gelijk gaf.

Aan het begin van onze dag had ik haar nog verteld dat ik mij volmaakt gelukkig voelde met ons drieën bij ons tuinhuisje. Nu sloot deze dag zich perfect af in de vrijheid van de observatie aan de zijlijn van het leven.